Zapowiedzi luty 2018 (czyli książki, które bardzo chcę przeczytać)

To już kolejny miesiąc tego roku i naprawdę trudno przyzwyczaić się do myśli, że styczeń właściwie już się skończył. Dopiero co spisywałam swoje czytelnicze postanowienia noworoczne, a tu niespodzianka w postaci lutego w kalendarzu. Nowy miesiąc, to nowe książki, te zapowiedziane, i te które mam zamiar przeczytać w tym miesiącu (będzie King, spodziewaliście się tego?), a niczego więcej mi nie potrzeba. Może poza określeniem się pogody, bo już nie wiem jaką mamy porę roku.  Postanowiłam też mniej się lenić, trochę więcej pisać, ale wszyscy wiemy jak to ze mną wygląda. Sama sobie  nie robię nadziei. 

Nie da się ukryć, że w ostatnim czasie wypadłam z obiegu.. nie wiem co się dzieje, nie wiem kiedy są wznawiane serie, którymi byłam zaciekawiona, nie wiem nic.. może dlatego postanowiłam co miesiąc robić tą listę. W ramach przypomnienia i uświadomienia samej sobie, że nie sięgnęłam po tomy wcześniejsze, a tu już pojawiają się kolejne.. nie mówiąc już o stercie książek, która czeka w szufladce pod tytułem 'Jak nie przeczytasz, to pewnie umrzesz'. Ten blog staje się więc moim personalnym pamiętnikiem czytelniczym, i całkiem nieźle się z tym czuję. 

Data wydania: 15.02.2018

Opis wydawcy:

Laura ma wszystko. Karierę producentki telewizyjnej, wieloletnie małżeństwo z zamożnym mężczyzną i dwudziestotrzyletniego syna Daniela, dobrze wychowanego, przystojnego i zdolnego. Daniel poznaje Cherry. Dziewczyna jest piękna, bystra i… marzy o statusie Laury. Cherry chciałaby, żeby nowa rodzina przyjęła ją z otwartymi ramionami, ale Laura podejrzewa, że dziewczyna coś ukrywa. Zazdrosna matka wymyśla więc okrutne kłamstwo, które odmienia życie wszystkich…

Wydawnictwo Albatros

Wydawnictwo Albatros to jeden z moich najlepszych przyjaciół, chociaż nie ma o tym zielonego pojęcia. Nie wyobrażam sobie tych list bez chociaż jednej wydanej przez nich książki. Prawdę powiedziawszy (o czym już pewnie wspominałam), gdybym była wydawnictwem, pewnie byłabym Albatrosem. Nie staram się nawet podlizywać, bo to nie leży w mojej naturze. Po prostu Albatrosa lubimy. Bardzo. Chyba się z tym zgodzicie? Oczywiście ich książki lubimy nawet bardziej. 

Data wydania: 28.02.2018

Opis wydawcy:

Dwa lata po swoim zniknięciu na sudańskiej pustyni profesor Harold McCabe, lider brytyjskiej ekspedycji archeologicznej, odnajduje się nieoczekiwanie. Pogrążony jest jednak w szaleństwie i umiera zanim zdoła opowiedzieć, co go spotkało. Sprawa robi się jeszcze bardziej tajemnicza, gdy sekcja zwłok ujawnia, że ktoś zaczął mumifikować ciało profesora, kiedy ten jeszcze żył.

Zwłoki McCabe’a zostają wysłane do Londynu w celu dalszych badań, tymczasem niepokojące wieści nadciągają z Egiptu. Zespół medyczny, który badał ciało profesora, zapadł na nieznaną chorobę, która szybko rozprzestrzenia się w Kairze. Obawiając się najgorszego, współpracownik profesora zwraca się o pomoc do swojego długoletniego przyjaciela: Paintera Crowe'a, dyrektora Sigma Force. Rzecz jest poważna, ponieważ profesor McCabe wyruszył na pustynię, szukając dowodu na prawdziwość opowieści o dziesięciu plagach Mojżesza. W miarę narastania pandemii pojawia się coraz więcej pytań.
 
Czy biblijna historia znów się powtarza? (...)

Wydawnictwo Albatros

 

Data wydania: 15.02.2018

Opis wydawcy:

Harlan Ellison - kontrowersyjny geniusz światowej literatury, prowokator nieustannie testujący granice wyobraźni. Obsypany nagrodami, zaliczony w poczet wielkich mistrzów SF i horroru. Jego twórczość była inspiracją m.in. dla Neila Gaimana, Dana Simmonsa, Jamesa Camerona i rodzeństwa Wachowskich. "To, co najlepsze" to dwutomowa kolekcja, po raz pierwszy ukazująca polskim czytelnikom bogactwo i różnorodność dorobku tego niezwykłego pisarza i scenarzysty. Drugi tom ukaże się jesienią 2018. (...)

Prószyński i S-ka

Jako czytelnik, którego serce raduje się na słowo 'fantastyka' nie mogę sobie odpuścić tego zbioru, choćbym miała zatrzymać czas żeby usiąść i go przeczytać. Nie wiem czy powinnam coś jeszcze dodać czy może uczcić tę chwilę minutą ciszy. Sami zdecydujcie, ja sięgnę po to cudo (miejmy nadzieję) w pierwszej kolejności. 

Data wydania: 12.02.2018

Opis wydawcy:

Bilbo Baggins to hobbit, który lubi wygodne, pozbawione niespodzianek życie, rzadko podróżując dalej niż do swojej piwnicy. Jego błogi spokój zostaje jednak zakłócony, gdy pewnego na jego progu pojawia się czarodziej Gandalf z gromadą krasnoludów, by porwać go na prawdziwą przygodę. Wszyscy wyruszają po wielkie skarby strzeżone przez Smauga Wspaniałego, wielkiego i bardzo niebezpiecznego smoka. Bilbo niechętnie dołącza do ich misji, nie zdając sobie sprawy, że w drodze do Samotnej Góry spotka zarówno magiczny pierścień, jak i przerażające stworzenie zwane Gollumem.

Zysk i S-ka

To nie tak, że nie czytałam Hobbita.. albo, że nie mam go już na swojej półce. Rzecz w tym, że nie mam tego wydania, a bardzo chcę je mieć. Nie muszę nic więcej dodawać? Wiem, że mnie rozumiecie. Nazwę się kolekcjonerem, udając, że to wcale nie uzależnienie. 

Data wydania: 12.02.2018

Opis wydawcy:

Wielu – wśród nich Vladimir Nabokov i G.K. Chesterton – określa Samotnię najlepszą i najbardziej dojrzałą powieścią Charlesa Dickensa, a Stephen King zalicza ją do swoich dziesięciu ulubionych książek.

Przede wszystkim jest to oparta na prawdziwych sądowniczych przypadkach historia o bezwzględnym działaniu absurdalnego brytyjskiego prawa, na pierwszy plan wysuwają się w niej jednak kobiece losy. Wprowadzenie rozdziałów pisanych z perspektywy Esther Summerson, sieroty z nizin społecznych, jest niezwykle nowatorskim chwytem w wiktoriańskiej prozie.

Zarówno wyjątkowa konstrukcja jak i społeczno-prawnicza tematyka czynią tę powieść zaskakująco współczesną. Doczekała się wielu adaptacji scenicznych, radiowych oraz telewizyjnych, i wciąż zyskuje uznanie czytelników.

Zysk i S-ka

Wiem, że wielu może pomyśleć, że to ze względu na Kinga sięgam po tą historię. Będzie to i prawda, i nieprawda. Fakt, że King ceni ją tak bardzo jest pewnego rodzaju zachętą, ale nie zmienia to faktu, że podskoczyłam na krześle widząc ten tytuł, nie mając pojęcia, że autor mojego życia tak bardzo sobie go upodobał. Luty podoba mi się coraz bardziej. Mojemu portfelowi zdecydowanie mniej.

Oczywiście w lutym pojawi się więcej książek i wznowień, ale staram się być realistką i znać swoje możliwości. To lista powieści, po które ja na pewno sięgnę, mój portfel zapłacze, a później będę szczęśliwa rozsiadając się w fotelu z kubkiem herbaty i pachnącą nowością książką w dłoni. Takie jest właśnie życie książkoholika, nie mam zamiaru rozpaczać z tego powodu.

Pozostaje tylko pytanie, na co wy będziecie się czaić w lutym? 

Vivo, Istvan Vizvary

W nowym roku postanowiłam sięgać po mniej znanych autorów i książki. Powód jest tak banalny, że może trochę śmieszny.. chcę zwiedzić te nieznane wody, może znaleźć jakąś perełkę, o której nie będą krzyczeć wszystkie książkowe strony internetowe. Poza tym.. zmiany są dobre. Nie oznacza to jednak, że sensacje świata książkowego będę ignorować.. zdecydowanie nie. Zadbam o równowagę w moim małym  czytelniczym świecie, racząc się wszystkim co ma do zaoferowania (wszystkim co jestem w stanie przeczytać). Mniej więcej tak powstała dzisiejsza recenzja. Z czystej, ludzkiej, prostej ciekawości.

Gdybyście mogli stworzyć swój własny wirtualny świat, który byłby równie realny jak ten, w którym żyjemy, jakby on wyglądał? Gdyby ktoś zaoferował wam życie po śmierci, zastanawialibyście się dwa razy czy zgodzilibyście się bez chwili wahania? Gdybyście mieli szansę odtworzyć człowieka tylko dla siebie, tylko dla własnej przyjemności, zrobilibyście to? I ostatnie pytanie.. czy myślicie, że mając to wszystko, chcielibyście wracać do rzeczywistości? Trudna decyzja, prawda?

Vivo jest odpowiedzią na wszystko. To miejsce, w którym możecie mieć swojego Lennon'a

(albo Mercury'ego jeżeli jesteście mną) lub ojca zmarłego dwadzieścia lat wcześniej. Vivo może być waszym nowym, lepszym domem, albo krainą, o której marzyliście będąc małymi dziećmi. Jeżeli szukacie miejsca, które zapewni wam nieśmiertelność, odpowiedź już znacie. W Vivo nie ma rzeczy niemożliwych, tak długo jak posiadasz odpowiednie środki, lub odpowiedni zapał, żeby te środki zdobyć. Owszem, zdarzają się tam rzeczy nieprzewidywalne (rzadko ale jednak), i czasami smok spada z nieba, ale to przecież tylko nierealny wytwór wyobraźni milionów użytkowników. Ewentualnie błąd serwera. Może się również okazać, że nic nie jest takie jak mogłoby się wydawać. Jednak tego sekretu wam nie zdradzę.

Zanim zdążyłam otworzyć książkę, wiedziałam, że będzie to nieco ekscentryczna historia. Nie tylko ze względu na wskrzeszenie studwudziestoletniego John'a Lennon'a (kiedy zobaczyłam to nazwisko wiedziałam, że muszę sięgnąć po ten tytuł i to tak szybko jak tylko możliwe), ale z powodu wskrzeszenia studwudziestoletniego Lennon'a i śmierci króla smoków na londyńskiej ziemi. Samo to połączenie brzmi absurdalnie, ale w jakiś, nie do końca zrozumiały dla mnie sposób, okazało się związkiem wyjątkowo ze sobą współgrającym. Jak? Nie mam pojęcia, jednak autor popisał się nie tylko wybujałą fantazją, ale też umiejętnością łączenia wątków ze sobą raczej kolidujących. Mogę więc stwierdzić z czystym sumieniem, że byłam pod pewnym wrażeniem.

Z natury podchodzę do nowych autorów z pewnym dystansem, nie bez powodu zresztą. Trzymam się kurczowo Zelaznego, Sapkowskiego, czy chociażby Kinga, ponieważ wiem, że Ci autorzy nigdy nie zawodzą. Kiedy sięgam po nieznane mi nazwisko dostaję ataku czytelniczej paniki, jednak pan Istvan Vizvary (jak egzotycznie to brzmi?) uspokoił mnie swoją łagodną narracją po kilku rozdziałach. Nie potrafię wam opisać jak bardzo cieszy mnie fakt, że nie próbował nazbyt udziwniać swojej narracji, co często pojawia się u debiutujących autorów. Chcąc się wykazać przed starszym, bardziej doświadczonym gronem, lub przed samym potencjalnym czytelnikiem, używają narracji tak wybujałej, że sami się w niej gubią. W tym wypadku ten problem najzwyczajniej w świecie nie istniał, a przerzucanie kolejnej strony było czystą przyjemnością. Jako prosty czytelnik, z serca dziękuję.

'Vivo' to historia wciągająca na tyle, żeby nie przespać jednej, czy dwóch nocy. Osobiście zakochałam się w postaciach, które (jak na debiut) wykreowane są dokładnie tak żeby wzbudzać w czytelniku odpowiednie emocje. Lubimy bohaterów, których mamy lubić, i nie przepadamy za tymi, którzy mają wzbudzać naszą niechęć. Jedyny problem jaki się pojawia to momentami dość infantylne zachowanie studwudziestoletniego John'a Lennon'a. Mimo tego ogłupienia studwudziestolatka, trudno go nie lubić. Być może dlatego, że to Lennon, a może po prostu to celowy zabieg autora.

Najważniejszy jest jednak ukryty przekaz książki, niekoniecznie zamierzony. Nie wiem jak było w tym wypadku, czasami autorzy zapierają się rękami i nogami, twierdząc, że drugiego dna nie ma, ale po przeczytaniu 'Vivo' miałam pewnego rodzaju kaca moralnego. Dobrze się bawiłam czytając książkę. Czasami zastanawiałam się co by było gdyby coś takiego miało miejsce w naszym prawdziwym świecie. Po chwili uderzyła mnie myśl, że przecież tak właśnie jest. Żyjemy nierealnie. Często odcięci od prawdziwego życia, szukamy czegoś lepszego po drugiej stronie ekranu. Zapuszczamy się w najdalsze zakątki internetu tylko po to żeby nie myśleć o tym co dzieje się tu i teraz. Nie zauważamy prawdziwych ludzi, chcąc jak najszybciej wrócić do naszych odrealnionych kopii w sieci. Odcinamy się coraz bardziej. Coraz bardziej brniemy w technologie. Jedyne czego nam brakuje to smoki, ale kto wie co przyniesie przyszłość? Może za kilkadziesiąt lat będziemy żyć właśnie tak. Może będziemy tylko kopiami samych siebie w Vivo.

'Vivo' nie jest arcydziełem literackim, ale nie musi nim być. To wyjątkowo dobry debiut, historia, którą czyta się bardziej niż przyjemnie, czasami z koniecznością przymknięcia oka. Lekka lektura dla fanów science-fiction i ogólnie pojętej fantastyki. Jeżeli nie lubicie tych gatunków, książka raczej nie przypadnie wam do gustu. Sama będę trzymać rękę na pulsie i czekać na kolejną powieść autora. Nie tylko dlatego, że uwielbiam nieco ekscentryczne historie, które są miłą odmianą wśród oklepanych tematów współczesnej literatury, ale też ze względu na moje nadzieje co do samego autora. Chwilowo daję mu kredyt zaufania i myślę, że wy też powinniście. 

Recenzja pojawiła się dzięki portalowi Sztukater, dla którego piszę od jakiegoś czasu, więc możecie się spodziewać parę tekstów będących wynikiem tej małej współpracy:) dopóki mnie znienawidzą;) 

Nie ma to jednak wpływu na moje opinie. 

Kolej Podziemna, C.Whitehead

Wiele słyszałam o tej książce, jeszcze zanim postanowiłam ją kupić. Dlaczego postanowiłam po nią sięgnąć.. nie mam pojęcia. W mojej głowie pojawiły się pewne oczekiwania co do tej historii, które nie do końca zostały spełnione. To jednak nieistotne.. wielu twierdzi, że to jedna z najważniejszych powieści ostatnich lat, a ja nie będę się sprzeczać. Myślę nawet, że mają rację. 

W ostatnim czasie wiele się mówi o rasizmie, prawach czarnych ludzi i ich przeszłości. To dobrze. Każdy człowiek powinien mieć takie sama prawa, bez względu na kolor skóry czy płeć. Bezdyskusyjnie. Szkoda tylko, że tak często w tych dyskusjach pomija się prawa Indian. Jednak ja nie o tym.

'Kolej podziemna' to kolejna historia o przemocy białego człowieka wobec czarnych niewolników. Właściwie czarnoskórych ludzi ogólnie. To powieść o morderstwach, czystkach, nienawiści, krwi. Historia ukazująca jak brutalny, mściwy i mały potrafi być człowiek. To słowa, które powodowały wstyd nie dlatego, że jestem białym człowiekiem, ale człowiekiem w ogóle. Można powiedzieć, że to przecież było jakiś czas temu, żyjemy w innych czasach. Niekoniecznie lepszych, ale innych. Tylko ludzie pozostają tak samo głupi.

Autor sięga po bardzo drażliwy temat. Nie każdy będzie zachwycony jego prawdą. Nie każdy ją gorliwie zaakceptuje. Inni mu przyklasną. Kolejni po prostu zignorują. Ja mam bardzo mieszane uczucia. Być może ze względu na historię naszego kraju. Być może ze względu na to, że wiem przez co przeszli moi dziadkowie, a przecież byli, są białymi ludźmi. Oczywiście, to nie tak, że wszyscy biali byli źli. Niektórzy starali się nawet pomagać (to tak jak u nas, prawda?), ale czy ma to znaczenie? Biorąc pod uwagę szkody jakie wyrządzili, trudno pogodzić się z przeszłością i kolejną skazą w dziejach ludzkości. Jak już mówiłam.. ludzie to idioci.

'Kolej Podziemna' ukazuje trudny niewolników szukających wolności. Ich życie przed i po próbie ucieczki. Nieustanną gonitwę i strach. Niespokojne noce, prześladujące wspomnienia. Ulotne szczęście. Pokazuje historię Ameryki, nie tak piękną jak chcielibyśmy ją dziś widzieć. Historię kraju zbudowanego na krwi, przemocy i zdradzie. Autor wskazuje palcem, że nie każdy biały był zły. Nie każdy godził się na taki los drugiego człowieka, a niektórzy po prostu się bali. Nie każdy czarny był dobry, skoro potrafił zdradzić swojego brata, zgwałcić dziewczynę, z którą się wychowywał, czasami nawet zabić. Nie ma jednak co się oszukiwać.. głównym antybohaterem był biały człowiek i nie można tego ot tak, po prostu wymazać. Są rzeczy, na które nie mamy wpływu, a zachowanie naszych przodków jest jedną z nich.

Colson Whitehead stworzył jedną z najważniejszych historii ostatnich lat, mówiłam o tym już na wstępie. I mimo, że polecę tą książkę każdemu, kto zapyta czy powinien po nią sięgnąć, mam pewien niedosyt. Styl autora nie do końca wpisał się w mój gust. Najgorsze jest jednak to, że nie potrafię dokładnie stwierdzić co nie podobało mi się w tej książce. Może mój mózg nie chce przyswoić faktów związanych z przemocą.. może. Z drugiej strony mam wrażenie, że autor mógł wycisnąć z niej jeszcze więcej. Zastanawiam się czy bardziej się lubimy, czy nie lubimy. Na pewno doceniam te kilka dni, które razem spędziliśmy. Kilka słodko-gorzkich chwil. Nawet kilka łez.

Nie będę kłamać, że to przyjemna lektura. Jeśli jesteście podobni do mnie i macie wybujałą fantazje, psychicznie możecie to znieść co najmniej źle. Nie zmienia to jednak faktu, że powinno się tą książkę po prostu znać. Nie wszystko jest tak piękne i kolorowe jakbyśmy sobie tego życzyli. Niestety. Ludzie płaczą. Umierają. Żyją w strachu.. nawet dzisiaj. Swoją drogą to lektura, która pomoże wam docenić bardziej. Tak po prostu. Docenić cokolwiek. Życie w domu z rodziną, która was kocha. Pracę, którą niekoniecznie lubicie, ale jest. Łóżko, do którego wracacie co wieczór.. niekoniecznie chcecie z niego wstawać, ale to już problemy pierwszego świata. Mojego również. I dziękuję Bogu, że mam tylko takie. 

Przeczytajcie tą książkę. Pomyślcie nad nią. Pokochajcie. Znienawidźcie. Zapamiętajcie.

To wszystko.

Marzenia i koszmary, S. King

Stephen King pojawia się tu częściej niż często, mam jednak nadzieje, że nie macie mi tego za złe. Czasami zastanawiam się, co będzie jak już przeczytam wszystkie jego książki? O czym będę dla Was pisać? Nad kim będę ochać i achać, piać z zachwytu i dawać się ponosić? Już wytwarzam w głowie czarne scenariusze, ale nie ma co gdybać.. do końca dalej niż bliżej (na szczęście!), Mrocznej Wieży nadal nie skończyłam, a dzisiaj przychodzę z kolejnym zbiorem opowiadań mistrza. 

W ostatnim czasie lubię zaczytywać się w zbiorach opowiadań. Nie wiem  czy ma to coś wspólnego z moją 'czytelniczą niemocą' roku 2017, ale podejrzewam, że coś w tym jest. Strach przed książką, którą nie będę mogła skończyć i mój czytelniczy, noworoczny zapał skończy się szybciej niż się pojawił. Swoją drogą.. ile planujecie przeczytać książek w tym roku? Ja dałam się ponieść raz jeszcze i optymistycznie spojrzałam w stronę 100 sztuk. Niech mi będzie.

Stephen King i jego opowiadania to moi najlepsi przyjaciele. 'Czarna Bezgwiezdna Noc' była bezbłędna, 'Serca Atlantydów' również. 'Szkieletowa załoga' pochłaniała, a 'Cztery pory roku' zachwyciły. Był jeszcze 'Bazar złych snów', który pokochałam z czasem. Mówię to dlatego, że stety, niestety 'Marzenia i koszmary' to nie mój ulubiony zbiór opowiadań Kinga, i czuję, że powinnam się odnieść do pozostałych, które czytałam. Znaczna większość historii z tej książki była naprawdę dobra, ale jako czytelnik upierdliwy, pamiętam zazwyczaj rzeczy, które mnie irytowały. A tym razem, trudno mi to przełknąć bo to King, zasnęłam dwa razy.

Wiem, że to brzmi komicznie i trochę przesadnie, ale tak się stało i mam okropne wyrzuty sumienia. Niestety trafiło na pierwsze opowiadanie ze zbioru, 'Cadillac Dolana', przez które przebrnęłam z trudem. Co chwilę sprawdzałam ile stron pozostało mi jeszcze do końca, a wierzcie mi na słowo, ciągnęło się w nieskończoność. Wiem, że to King. Wiem, że tak to działa w jego wypadku, ale zazwyczaj jego pisanie o niczym jest diabelnie wciągające (może to nie przypadek). Jednak czytanie o planowaniu wykopania dziury, wykopaniu jej, a później zasypaniu nie było na moje nerwy. Dotarłam jednak do końca, a później było już tylko lepiej. No, może poza tym małym epizodem z Baseballem, którego nawet nie doczytałam do końca. O tym nawet nie myślę.

I tak naprawdę to wszystko co mi się w tej książce nie podobało. Resztę opowiadań zamieściłabym na półce z napisem 'dobre' albo 'bardzo dobre'. Niektóre pochłaniałam na jednym wydechu, innymi się delektowałam, ale w jakiś sposób męka z pierwszym opowiadaniem prześladowała mnie już do końca. Było mi po prostu smutno, że trafiłam na coś co nie do końca mi się podoba. To się jednak zdarza, prawda? Nawet z autorami, którzy są Tobą. Tylko starszymi. I nieco bogatszymi. I bardziej utalentowanymi wersjami Ciebie. W sumie nie są Tobą, ale bardzo byś chciała.

Trudno mi powiedzieć, które opowiadanie podobało mi się najbardziej. Chociaż nie. Jednak nie tak trudno. 'Mają tu kapelę jak wszyscy diabli' to według mnie najlepsze opowiadanie w tym zbiorze. Nie tylko dlatego, że poza irytacją, jest to druga rzecz, którą doskonale, wręcz fotograficznie zapamiętałam. Nie tylko dlatego, że kocham artystów, których King tu wspomniał. Uwielbiam to opowiadanie bo jest przerażająco komiczne. Zakochałam się bo było to coś, czego nie do końca oczekiwałam, a kiedy to dostałam, nie mogłam udawać, że mi się nie podoba. Poza tym.. Burmistrz pojawił się na swoim miejscu i był dokładnie tym, kim miał być. Czyli kim?

'Ludzie Godziny Dziesiątej' i 'Ostatnia sprawa Umneya' to dwa kolejne opowiadania, które były więcej niż bardzo dobre. To te, które czytałam na jednym wydechu. Te, dla których będę wracać do tej książki nie raz, i to nie tylko dlatego, że nie będę nic z niej pamiętać za rok. To ten rodzaj krótkich historii, które mogłyby być nieco dłuższymi książkami, i nikt by nie narzekał. Może przesadzam. Ludzie narzekają bez przerwy, ale wiecie o co mi chodzi. Czasami żałujemy, że coś kończy się tak szybko. Widzimy potencjał i chcemy więcej. Chcemy wiedzieć czy można to jakoś rozwinąć. Nie chcemy przestawać czytać. To właśnie ten  rodzaj opowiadań.

Na początku trochę przesadziłam. Tak po prawdzie 'Marzenia i koszmary' to mieszanka dla mnie niezrozumiale dziwna, ale niekoniecznie nieprzemyślana. Niby nic tu nie pasuje, a pasuje wszystko. Niby każde opowiadanie jest z innej bajki, ale jednak czuć jakąś spójność. Niekoniecznie w treści. Niekoniecznie w standardzie pisania. Ta spójność to King.. a otwierając jego książki, zawsze ląduje się w jego świecie. Oto najprawdziwsza prawda.

Zapowiedzi styczeń 2018

Nowy rok to nowe książki. Albo stare książki w nowym wydaniu. Ewentualnie książki stare, niewydane w Polsce. W związku z tym postanowiłam być niebywale oryginalna i zacząć publikować posty o nowościach książkowych. Tych naprawdę nowych i tych udawanych, które już miały premierę w Polsce parę lat temu, albo się ich do tej pory nie doczekaliśmy. Będę szczera.. robię to głównie dla siebie. Często mi się zdarza trafić na jakąś książkę, której jestem cholernie ciekawa, ale zanim zostanie wydana, całkowicie o niej zapominam. Życie książkoholika moi drodzy. Nic ponad to.

Mario Puzo to autor, po którego chcę sięgnąć od dawna, bardzo dawna. Wiecie jak to jest z autorami, po których mamy sięgnąć, ale przecież jest czas? To jeden z tych autorów. Kiedy zobaczyłam to wydanie, wiedziałam, że czas Puzo w moim życiu nadszedł.

Data wydania 2.01.2018

Opis wydawcy:

Ojciec chrzestny

Vito Corleone jest Ojcem Chrzestnym jednej z sześciu nowojorskich rodzin mafijnych. Sprawuje rządy żelazną ręką, a ci, którzy nie podporządkowują się jego decyzjom, nie mogą liczyć na łaskę. To człowiek honoru, ale zarazem tyran i szantażysta, który wśród wrogów wzbudza strach, a wśród przyjaciół – zasłużony, choć nie całkiem bezinteresowny, szacunek. Kiedy odmawia uczestnictwa w nowym, niezwykle opłacalnym interesie – handlu narkotykami – wchodzi w ostry konflikt z cosa nostrą. Przyszłość rodziny może uratować tylko najmłodszy syn Vita, Michael, bohater wojenny, który z brudnymi interesami nie chciał mieć nic wspólnego. Czy okaże się godnym następcą Ojca Chrzestnego?

Wydawnictwo Albatros

Sycylijczyk

Druga część trylogii zapoczątkowanej 'Ojcem Chrzestnym'. Puzo wciąga czytelnika w mroczny świat sycylijskiej prowincji, świat przemocy, w którym każda zniewaga musi zostać zmyta krwią. Po dwuletnim pobycie na Sycylii syn Vita Corleone, Michael, ma powrócić do domu. Ojciec Chrzestny zleca mu ważną misję: ma zabrać do Ameryki Salvatore Guiliana, uwielbianego przez wszystkich legendarnego sycylijskiego banitę, który od kilku lat na czele swojej bandy broni uciskanych ziomków przed wszechwładzą miejscowych bogaczy i przywódców mafijnych.

Wydawnictwo Albatros

Ostatni Don

Podczas chrzcin swoich wnuków Domenico Clericuzio, głowa najsilniejszej amerykańskiej rodziny mafijnej, podejmuje decyzję o zalegalizowaniu swojej działalności. Chce, by jego krewni stali się uczciwymi obywatelami. Wkrótce jednak musi spojrzeć prawdzie w oczy – krwawe wydarzenia z przeszłości odcisnęły na członkach rodu zbyt silne piętno. O powrocie do „normalności” nie może być mowy.

Wydawnictwo Albatros

Jeszcze we wrześniu szukałam tej i dwóch innych książek pana Grzesiuka w antykwariatach. Nie dla mnie.. miał to być prezent urodzinowy dla mojego taty, który okazał się tematem wieczoru. Dlaczego? Otóż według mojego taty to książki, który każdy powinien przeczytać. KAŻDY. A ja ufam jego słowom. Sam przeczytał je kilkakrotnie.Podobno nikt tak nie pisze o obozach koncentracyjnych. Podobno to bardzo gorzka opowieść, przeplatana jakimś cudem humorem. Podobno to książki, które powinny znaleźć się na liście lektur szkolnych. Myślę, że coś w tym może być.  

Data wydania: 18.01.2018

Opis wydawcy:

Wspomnienia z obozów koncentracyjnych Dachau, Mauthausen i Gusen.
Stanisław Grzesiuk z właściwym sobie humorem, szczerością i bezpośredniością portretuje nazistowską machinę pracy i śmierci. I próbuje opowiedzieć o cenie człowieczeństwa w miejscu, które z niego odzierało.

W maju 1958 roku książka trafiła do księgarń i natychmiast zniknęła z półek. W bibliotekach czekało się w kolejce nawet rok. Czytelnicy pisali do autora z prośbą o interwencję. O książce dyskutowali szeroko byli więźniowie, a Grzesiukowi wytoczono proces o zniesławienie, który zakończył się ugodą.

Po latach tekst porównano z rękopisem i przywrócono wszystkie fragmenty usunięte przez cenzurę i wydawcę przy pierwszej publikacji.
Wydanie zawiera fragmenty najważniejszych recenzji oraz wypowiedzi samego autora o książce.

Prószyński i S-ka 

Data wydania: 9.01.2018

Opis wydawcy:

Tuż przed narodzinami Henry’ego Astera jego ojciec – człowiek o wyrafinowanych ambicjach literackich – w towarzystwie młodej ciężarnej żony niechętnie powraca do małego miasteczka w Appalachach, gdzie spędził dzieciństwo oraz młodość, i osiedla się wraz z rodziną w ogromnym, złowieszczym domu ze szkła i żelaza, przycupniętym wysoko na zboczu góry. To tam mały Henry dorasta, godzinami przesiadując w gabinecie swego błyskotliwego ojca. Jednak gdy tragedia wpędza mężczyznę w głęboką depresję i skłania go do odejścia, jego pozbawiony złudzeń syn również ucieka z posępnej rezydencji i latami unika powrotu do rodzinnych stron, zanim zrozumie, że i on musi wrócić do swoich korzeni.   

Prószyński i S-ka

Nie mam nic więcej do dodania.. z niezrozumiałego dla mnie powodu bardzo chcę ją przeczytać. Mam dobre przeczucia, ale te bywają mylne, więc.. zobaczymy.

Data wydania: 17.01.2018

Opis wydawcy:

Dziesięć lat temu porywacze uprowadzili dwóch sześciolatków, Patricka Moore’a oraz Rhysa Baldwina, żądając od ich bogatych rodziców okupu. Potem nagle zamilkli, a po porwanych chłopcach ślad zaginął. Przez cały ten czas obie rodziny musiały radzić sobie z bolesnymi wspomnieniami, próbując uporać się z rozpaczą po utracie ukochanych dzieci. I pewnie byłoby tak dalej, gdyby nie dwaj ludzie: Myron Bolitar, agent sportowy, i jego przyjaciel, Win Lockwood, którego elegancki strój skrywa umiejętnie wyszkolonego zabójcę. Mężczyźni wierzą, że właśnie zlokalizowali jednego z porwanych chłopców, dziś już nastolatków. Chłopak rzekomo był widziany w Londynie. Czy to rzeczywiście on? Gdzie się podziewał przez dziesięć lat? Jak wiele pamięta z dnia, kiedy został porwany? I co najważniejsze: czy jest w stanie naprowadzić Myrona i Wina na trop swego zaginionego przyjaciela, jeśli ten w ogóle jeszcze żyje?

Wydawnictwo Albatros

Harlan Coben to kolejny z 'tych' autorów. Autorów bardzo przeze mnie zaniedbywanych i skutecznie ignorowanych. Mam wiele postanowień czytelniczych na ten rok, a jego książki znajdują się na mojej liście od bardzo dawna.. czy jestem jedyną, która jeszcze nie czytała Cobena?

Data wydania: 11.01.2018

Opis wydawcy:

Kiedy reżim castrowki dostaje zadyszki, Don Fuego nadal śpiewa w lokalach Hawany. Niegdyś jego wspaniały głos elektryzował tłumy. Czasy jednak się zmieniły i król rumby musi odejść. Sfrustrowany, błąkając się po mieście, spotyka Mayensi, płomienną rudowłosą piękność - i zakochuje się w niej bez pamięci. Ale otaczająca dziewczynę tajemnica jest zagrożeniem dla ich niewiarygodnej idylli.

Bóg nie mieszka w Hawanie to pieśń dedykowana ludziom, którym los nie sprzyja, lecz zarazem wyprawa do krainy paradoksów i wielkich marzeń. Łącząc mistrzostwo i inspirację współczesnego Steinbecka, Yasmina Khadra snuje nostalgiczną refleksję na temat młodości, która minęła bezpowrotnie naznaczona radością śpiewania i tańczenia oraz wiarą w szczęśliwe jutro.

Wydawnictwo Sonia Draga

Data wydania: 17.01.2018

Opis wydawcy: 

Pod Samotną Górą powstaje spisek, którego celem jest obalenie tyrana władającego Trollus. Marc jest prawą ręką przywódcy sprzysiężenia. Niejeden troll zabiłby, by zdobyć informację, kto przewodzi spiskowcom, dlatego sprawę należy zachować w najgłębszej tajemnicy przed wszystkimi, nie można jej zdradzić nawet ukochanej. 

Przez Pénélope Anaïs straciła szansę na zostanie królową. Teraz ojciec, książę d’Angoulême, daje jej ostatnią szansę, by przekonała go o swojej użyteczności – musi znaleźć dowód, że chłopak, którego kocha, spiskuje przeciwko koronie. Jeśli zawiedzie, jej życie będzie zagrożone.

Marc i Pénélope muszą lawirować pośród skomplikowanych rozgrywek politycznych, a każda ze stron próbuje ich wykorzystać. Muszą zaryzykować wszystko, by mieć szansę żyć razem.

Tyle tylko, że bycie razem może się okazać największym zagrożeniem.

Galeria książki

Co prawda jestem jedną z nielicznych osób, które nie przeczytały jeszcze Trylogii Klątwy (mimo, że mam ją na półkach), jednak postanowiłam umieścić tutaj tą książkę bo niedługo (powiedziała Paulina po raz kolejny) na pewno po nią sięgnę. Jestem zaintrygowana, po prostu czasu brakuje.

Starałam się podejść realistycznie do tych zapowiedzi i wybrać tylko te książki, po które naprawdę chcę sięgnąć. Znając życie znalazłabym coś jeszcze, ale.. właśnie, ale.. mam ponad 80 nieprzeczytanych książek na półce i mimo mojego wrodzonego optymizmu (oprószonego sarkazmem życia) staram się używać głowy i poznać swoje możliwości. Co do możliwość.. postanowiłam przeczytać 100 książek w tym roku (po raz kolejny) i na własne życzenie dokumentuję swoją porażkę na Goodreads. Życie od razu ma większy sens.

A wy macie jakieś plany na styczeń? I pozostałe miesiące tego roku?